Lieve familie en vrienden,

Na een maandje in Nederland geweest te zijn, en heel wat bezoekjes afgelegd te hebben, is het tijd om de koffers opnieuw in te pakken. Over een paar dagen vliegen wij alweer naar Engeland.

We hebben een goede tijd gehad hier bij Jonathan zijn moeder thuis. Het is heel gezellig geweest, en onze meiden hebben genoten om lekker verwend te worden door hun lieve beppe. We zullen het missen, de speciale kopjes koffie, en eindeloos bijpraten. En, in tegenstelling tot in Piratininga, waar ik alle was nog met de hand moest doen, heb ik hier geen enkele keer de was hoeven doen, dat deed beppe allemaal! Heerlijk, dat ga ik ook missen hoor!

Ook was het heel fijn dat Iara, onze oudste dochter, hier naar school kon. Hier heeft ze heel wat vriendinnetjes gemaakt, en heeft ze het echt naar haar zin, zelfs met ballet kon ze hier nog mee doen! Bedankt he Gerbrich en Evert, voor al het geregel, en ook voor de geweldige fietskar, zo komen we nog eens ergens met al die meiden!

Twee laatste oma’s begraven

Dat wij voor een mandje in Nederland zouden zijn tussen de scholen in Brazilie en Engeland door, was in het begin niet geplanned. Toch zijn er wat dingen anders gelopen in onze planning, dat maakte dat we nu langer dan een week in Nederland zouden zijn. En nu, lijkt het alsof de echte reden hiervan duidelijk is geworden, Gods voorzienigheid. Deze afgelopen maandag hebben wij Jonathan zijn Beppe mogen begraven. Beppe was 90 jaar en er mankeerde niets bijzonders aan haar gezondheid, tot dat ze viel en haar heup brak, vorige week. De volgende dag werd Beppe geopereerd en het leek even heel goed te gaan. Toch is het voor haar lichaam, die al op was, teveel geweest, en de volgende dag, omringd door al haar kinderen heeft ze rustig deze wereld verlaten, en is nu veilig in Jezus armen. Het is een emotionele tijd geweest, want ondanks haar leeftijd, hadden we toch niet verwacht zo plots van Beppe afscheid te moeten nemen. Toch zijn wij heel dankbaar dat Beppe geen lange lijdensweg heeft gehad, en we wisten hoe Beppe ernaar uitkeek om bij de Heer te mogen zijn. Voor Jonathan en mij is het heel goed geweest en ook bijzonder om juist in deze tijd hier te mogen zijn, en zo ook zijn moeder tot steun te zijn.

Nog geen drie weken geleden ben ik ook nog naar de begrafenis van mijn eigen oma geweest. Dit was oma Koosje, de moeder van mijn vader. Oma is 88 jaar geworden en kampte al wat jaartjes met de ziekte van Alzheimer. Daardoor is ze bij mijn oom en tante in een aanleunwoning ingetrokken, en kreeg ze de verzorging die een koninging waardig is. Regelmatig kregen wij maitljes met nieuws over oma, en het was hartverwarmend om te beseffen hoe goed zij het daar wel had.

Samen met Pieter, mijn oudste broer, Davi mijn jongste broer en Dilma, mijn oudste zus, hebben wij de rit naar Zeeland gemaakt. Het was bijzonder om toch met z’n vieren te kunnen gaan, al hebben wij mijn ouders en jongste zusje Michele hier wel in gemist.

Het was heel goed om alle ooms en tantes te mogen zien en ook zoveel neefjes en nichtjes die we al zolang niet meer gezien hadden. Samen hebben we een laatste afscheid kunnen nemen van oma, en wat bijzonder was het om iedereen zo samen te zien…Na elf kinderen, meer dan vijftig kleinkinderen en aangetrouwde kleinkinderen en ook nog eens rond de vijftig achterkleinkinderen, zijn we allemaal de tel kwijtgeraakt…

Op naar Engeland

Over een paar daagjes vliegen wij alweer naar Harpenden waar Jonathan de ‘School of Documentary and Filmmaking’ gaat volgen. Deze school zal 3 maanden duren en is ook onderdeel van ‘Jeugd met een Opdracht’, de organisatie waar wij deel van zijn in Belo Horizonte, Brazilie. Dit wordt voor Jonathan een leerzaame en intensieve tijd, waarin hij zich verder mag gaan ontplooien. Dit jaar staat voor Jonathan echt in het kader van groeien en leren, nieuwe dingen ontdekken en het meeste doen met de talenten die hij van God heeft gekregen. Wij willen zo blijven ontdekken wat God voor ons heeft, en ons beschikbaar stellen voor zijn werk. Wij willen beschikbaar zijn om een zegen te zijn en onze gaven, talenten en energie in te zetten hoe God dat ook van ons vraagt.

Jonathan ziet steeds meer dat er in het gebied van communicatie zoveel te doen valt. Dat er zoveel mensen aangeraakt kunnen worden. Wij willen graag een deel zijn van het verandering brengen in deze wereld vol van nood.

Werk in Brazilie gaat door

Dat Jonathan en ik er straks bijna een jaar lang niet thuis zijn wilt gelukkig niet zeggen dat het werk onder kinderen in nood still komt te liggen. Wij werken in een organisatie met veel medewerkers, en het is leuk om af en toe te horen hoe het daar gaat. Van een afstand zien we hoe het in Brazilie aan toe gaat met alle protesten, en het is dan bijzonder om te zien hoe onze collegas het meest van het moment maken en ook de straat op gaan voor evangelisatie en het bewust maken van mensen voor nood van andere mensen, zoals kinder mishandeling en mensen handel.

Afgelopen zondag mochten Jonathan en ik ook naar de Protestante Gemeente in Rijnsburg om een bedrag te ontvangen namens het project Reborn Hope, het huis waar wij in Brazilië wonen. Een jaar lang heeft deze kerk gespaard zodat wij een multifunctionele gebouw zouden kunnen bouwen. Dit gebouw zal gebruikt worden om kinderen en tieners uit de nabijstaande sloppenwijk te ontvangen om naschoolse activiteiten met ze te ondernemen, waarin wij over het geloof kunnen vertellen. Maar dit gebouw zal ook veel gebruikt worden voor andere scholen voor medewerkers, scholen over kinderen in nood, seminars over communicatie, seminars tegen mensenhandel, etc. Wij vonden het heel bijzonder om in deze kerk te mogen zijn en om de betrokkenheid van de mensen te zien. Hun inzet was ontroerend, het was heel bemoedigend om te zien dat aan de andere kant van de wereld mensen ook zo om kinderen in nood geven. We hebben weer opnieuw mogen beseffen dat we hier niet alleen in staan.

En zo wil ik jullie allen bedanken die zo naast ons staan. We voelen ons erg gezegend, en weten dat God ons helpt en leidt in de weg die wij mogen gaan. Deze tijd blijft voor ons een financiële en emotionele uitdaging, waarin we merken dat we heel dicht bij God moeten blijven, en in afhankelijkheid van Hem mogen leven. Bedankt voor jullie steun en gebed. Wij bidden en hopen dat jullie ook een mooie tijd zullen hebben deze zomer, blijf dicht bij de Heer en hij zal jullie zegenen met alles wat jullie nodig hebben…misschien zelfs met mooi weer!

Hartelijke groetjes en veel liefs,

Jonathan en Johanneke en de meiden