In onze vorige berichten hebben wij wat aan jullie laten doorschemeren dat er in ons leven veranderingen aankomen. Nu hebben we niet echt gezegd over hoe en wat, en misschien heeft dit wat nieuwsgierigheid opgewekt. 
We hebben een lange tijd gehad van gebed, van het overpeinzen van mogelijkheden, het vragen van raad. En nu… nu zijn we eruit en kunnen we jullie vertellen wat de veranderingen zijn.

We gaan verhuizen!

Ja, we gaan verhuizen ja. Naar die ene plek waarvan de naam bijna niet is uit te spreken: Piratininga. Het is de plek waar wij vorig jaar als gezin zijn geweest, zodat Jonathan de “School of Design” kon volgen, en waar wij dit afgelopen jaar weer nauw betrokken zijn geweest: Jonathan is hier een keer alleen geweest, en we zijn nu terug van een periode van 6 weken waarbinnen we als gezin zijn geweest.

Jonathan samen met de studenten

Hoe zijn we tot dit besluit gekomen?

Nou, let op. Wil je het begrijpen zul je toch aandachtig moeten lezen, het is een heel verhaal!
 
Zoals jullie misschien nog weten is vorig jaar, 2013 een jaar geweest waarin we veel hebben gereisd, Jonathan heeft twee schollen gevolgd, één in Pira (afkorting Piratininga) en één in Engeland, beide op het gebied van communicatie. Hierna zijn we op verlof geweest in Nederland, om in December weer terug te keren naar Belo Horizonte, waar we 7 jaar met Jeugd met een Opdracht als zendelingen wonen en werken. 

“En ik heb wat dingen opnieuw mogen ontdekken, bijvoorbeeld waar ik wel voor warm loop, en een passie voor heb.”

Jonathan was erg enthousiast om naar Belo terug te keren, en had duizenden plannen om nog jaren te vullen met zijn communicatie ministry. Terwijl bij mij, Johanneke, het tegenovergestelde gevoel steeds sterker werd. Ik was mijn passie kwijt, had het hier in Belo een beetje gehad. Het lijkt een gewone onbelangrijke gevoelskwestie, toch kan dit aanzet geven tot nodige veranderingen. Ik heb veel van mezelf gegeven en ben langzaam en onopgemerkt uitgeput geraakt. Tijdens veel gesprekken met Jonathan en mensen die om ons heen staan, hier en in Nederland, zijn we tot de conclusie gekomen dat het tijd is voor nieuwe stappen. We kregen erg behoefte aan een eigen gezins-identiteit en het kan wat lastig zijn wanneer je zo lang blijft op de plek waar je bent opgegroeid (voor wie het vergeten was, ik, Johanneke ben hier in Belo op de JmeO basis opgegroeid). Ik ben voor mezelf een proces in gegaan: naar de psycholoog, e-cursussen doen, boeken lezen etc. Ik heb wat dingen opnieuw mogen ontdekken, bijvoorbeeld waarvoor ik wel warm loop en een passie voor heb. En dit is iets wat zelfs jullie ook weten, ik werk graag met vrouwen! Vrouwen in nood, maar vooral vrouwen die aan het bevallen zijn, hihi… in the middle of nowhere. Dus de afgelopen maanden ben ik opnieuw (zo’n 10 jaar geleden begon ik hiermee) in contact gekomen met een school van Jeugd met een Opdracht in Australië, waar ze een vroedvrouwen school hebben die in Afrika en Azië vrouwen helpen voor, tijdens en na de bevalling. Ge-wel-dig! 
Maar… dit zou betekenen heel veel reizen… opnieuw… juist nu wanneer ik, wij, ons gezin zo toe is aan wat rust en stabiliteit. 

Johanneke met de meiden in het "bos" van Pira

"even posen voor de camera"

Intussen werd het Jonathan en mij steeds duidelijker dat onze tijd hier op de Basis in Belo Horizonte echt aan het aflopen was. We moesten een besluit nemen over waar we dan naartoe zouden gaan. Voor ons is het altijd duidelijk geweest dat wij zo lang mogelijk op het zendingsveld willen zitten, dat we als zendelingen ons leven willen inzetten. Twee opties werden ons dan duidelijk. Pira of Australië.

“Toen we na 3 maanden school afscheid moesten nemen om weer verder te gaan, viel het ons wat zwaar.”

Het bijzondere van Pira is, dat we ons daar vanaf het begin heel erg thuis hebben gevoeld. Het was eigenlijk nooit de bedoeling geweest om vorig jaar daar de “School of Design’ te volgen, want we zouden die in Engeland volgen. Toen in Engeland de school werd afgelast en Pira onze enige optie was, waren we zelfs wat teleurgesteld. Toch hebben we echt kunnen ervaren hoe bijzonder de tijd in Pira was, en hoe God ons daar echt naartoe had geleid. Toen we na 3 maanden school afscheid moesten nemen om weer verder te gaan, viel het ons wat zwaar, we voelden ons al echt als familie verbonden aan de Jeugd met een Opdracht Basis daar. Stiekem heb ik, Johanneke, sinds dien, mezelf al steeds afgevraagd of Piratininga wel niet een nieuwe plek voor ons zou zijn. 

Video Piratininga

In Pira, waar ik het steeds over heb, daar is dus ook een Basis van Jeugd met een Opdracht. Piratininga is een klein dorp, met 10 duizend inwoners op 250 km afstand van Sao Paulo, de grootste stad van Brazilië en 900 km van de stad waar wij nu zitten, Belo Horizonte. 
Het is een rustig dorpje, waar onze meiden al naar een leuke school zijn geweest tijdens ons laatste bezoek. We hebben een leuke band met de locale kerk, een Vineyard kerk, opgebouwd.

Tijdens ons laatste bezoek heeft de Council van de Basis de onofficiële uitnodigingen officieel gemaakt. Ze hebben ons uitgenodigd om als vaste staff te komen. Jonathan zou dan de “School of Design” coördineren naast zijn werk op de communicatie afdeling, en ik zal vooral de ruimte krijgen om mezelf te herontdekken. Er is een ministry met vrouwen die daar nog in de kinderschoenen staat waar ik mee betrokken zou kunnen zijn, en wat potentiële projecten op het gebied van verpleging.

Samen gaan we het avontuur aan

Na veel praten, bidden, denken en nog eens bidden, zijn we tot een besluit gekomen. Wij gaan in Maart 2015 al naar Pira verhuizen! Het is voor ons een plek om als gezin tot rust te komen. Wij zullen daar niet op de Basis wonen, want dat is alleen voor studenten. Stelletjes en gezinnen worden gevraagd om een eigen huisje te huren in het dorp. Dat zorgt voor iets meer rust dan wat we de afgelopen tijd gehad hebben… Wij moeten dan weer back to the basics, weer wat normalere werkuren, meer contact als gezinnetje. Voor mij, Johanneke, daar heb ik ook de kans om nog met een psycholoog in contact te blijven, en door te gaan in mijn proces. 
 
En Australië dan? En mijn dromen als vroedvrouw in the middle of nowhere? Wij geloven dat daar ook een tijd voor komt. Maar dat wat stabiliteit voor mij en ons gezin nu de prioriteit is. We willen dan ook voor deze nieuwe plaats een commitment maken van 2 jaar, wat misschien kan uitlopen. In die tijd houden we mijn dromen als vroedvrouw ook in het vizier, en willen we dit idee over een paar jaar weer van de plank halen. Wij geloven dat dit de beste keuze is, en we geloven dat God ons langzaam hier naartoe heeft geleid deze afgelopen twee jaar. We ervaren veel vrede in deze keuze. Piratininga wordt voor ons een tijd van herstel en stabilisatie, van ontdekkingen en nieuwe passie. 
 
Ik hoop dat jullie tot zover dit lange verhaal hebben kunnen volgen! Ondanks dat het lang is, hebben jullie vast nog vragen, en wij hebben nog meer te vertellen. Toch houden wij het even hierbij, en willen wij jullie in komende berichtjes meer vertellen!  Wij zullen ook meer gaan vertellen over ons verhuizingen proces en een wat ‘benodigdheden’ hiervoor! 

Houd ons in de gaten!

We willen jullie ook bedanken voor jullie geduld tot zover! Bedankt voor jullie meeleven, voor jullie interesse in onze levens, en ook het vertrouwen in de vorm van financiën, gebeden en bemoedigingen! 
 
Veel liefs en Gods zegen,
 
Jonathan en Johanneke de Jong.