Lieve familie en vrienden,

Ik sta op het randje van een grote berg, ik kijk naar beneden en er is niets, alleen lucht, een diepe ravijn. Mijn hartslag is alles wat ik hoor, ik neem een stap vooruit en houd mijn adem in, ik laat me gaan. Lucht…dat voel ik langs mij heen suizen, ik doe mijn ogen dicht, is het angst, onzekerheid, of vrede? Zo voelt het soms om in afhankelijkheid van God te leven, je weet niet precies wat er komen gaat, toch wordt je uitgedaagd om uit te stappen in geloof, ook al lijkt er soms niets onder je voeten te zijn om je op te vangen…maar voor je het weet heeft Hij je alweer op stevige grond gelegd, als jij Hem toelaat jou te leiden. In ons geval heet het stukje stevige grond Lesvos. 

Inmiddels zijn Jonathan en ik naar Griekenland geweest, en zijn wij nu druk bezig met het afmaken van het Invisible Heroes project, jullie hebben er misschien wat op Facebook en Instagram van voorbij zien komen.

Rerouting…

De afgelopen maanden hebben we weer goed kunnen ervaren hoe wij wel onze plannen kunnen maken, maar hoe belangrijk het is om altijd nog open te staan voor Zijn sturing, ook wanneer er niets meer van lijkt te kloppen! “Het hart van een mens overdenkt zijn weg, maar de HEERE bestuurt zijn voetstappen”. 

Onze reis naar Lesvos zat niet in de planning. Het was een last minute besluit. De vluchtelingen crisis in de kampen was wel iets wat op ons hart lag, maar we hadden nog geen duidelijke plannen. Toen er een oproep werd gedaan naar mensen die praktisch zouden kunnen helpen in de kampen, maar ook werd gevraagd of iemand urgent promotie materiaal zou kunnen maken van het werk wat daar gedaan werd zodat er meer vrijwilligers zouden kunnen komen, hadden wij het idee dat wij moesten gaan. Wij konden vrij snel vertrekken, een week nadat wij het oproep hadden gehoord, en dat de oproep in ons hart door God harder leek te worden, zaten wij al in het vliegtuig naar Lesvos. Alle puzzelstukjes leken snel in elkaar te vallen. Jonathan’s moeder kon vrij snel komen door een gift die zij van vrienden kreeg om de tickets van Nederland naar Engeland te kopen. En Jonathan en ik konden onze tickets en verblijf bekostigen doordat de AirFrance een maand daarvoor ons een mooie vergoeding gaf vanwege vertraagde vluchten! Bijzonder toch! We hadden het geld al voordat we wisten waar we het voor nodig zouden hebben!

Inspiratie van boven

Dat was voor ons even letterlijk en figuurlijk. Wij hebben het hele project Invisible Heroes in de vliegtuig onderweg naar Lesvos geschreven, hoog in de lucht kwam de inspiratie opeens. De naam van ons project, het formaat, de vragen voor de interview. We moesten het ook zo simpel mogelijk houden, want veel tijd hadden we niet. We zouden twee weken in Lesvos zijn, wij kenden er nog niemand. We voelden ons tegelijk erg onzeker en erg rustig in de wetenschap dat God ons geroepen had en dat Hij ons ook zou leiden. We hebben ook keer op keer de touwtjes terug aan God moeten geven gedurende onze tijd op het eiland. Uiteindelijk zijn wij met een format gekomen waar wij mee zouden kunnen werken. Wij wisten dat wij niet in de kampen zouden mogen filmen, dus hoe vertellen we het verhaal van de vluchtelingen? We hebben besloten om het verhaal van de vluchtelingen te vertellen door de vrijwilligers die daar werken. Toen we aan hen dachten moesten wij aan de naam ‘Invisible Heroes’ denken. De vrijwilligers die zich daar inzetten voor de vluchtelingen doen van alles, van het uitdelen van kleding, eten, klaarmaken van tenten, huizen bewaken, gesprekken voeren, therapie momenten faciliteiten, sport activiteiten, enz., en dat alles in de anonimiteit, zonder enige eer naar zich toe te halen. Toch maken ze een verschil door de hulp die zij geven, brengen ze hoop en liefde waar ze zijn. En zulke mensen, daar hebben we meer van nodig, mensen die zich inzetten, die van zichzelf geven, Invisible Heroes.

Negen portretten

De Invisible Heroes filmpjes zijn 9 korte portretten van deze heldhaftige vrijwilligers die ons in het kort vertellen wat zij doen, wat hun heeft geïnspireerd om te gaan en wat zij geleerd en gezien hebben tijdens hun werk in de vluchtelingenkamp. Wij hopen hiermee mensen over de hele wereld een voorproefje te geven over hoe het is om jezelf te geven, om mensen in nood te helpen en om het verlangen aan te wakkeren om zichzelf in te zetten en een verschil te zijn in iemands leven. Wij weten heel goed dat één iemand niet de hele wereld kan veranderen, maar je kunt wel iemands wereld veranderen. Zou jij willen gaan? Zou jij betrokken willen raken?

Iets voor jou?

Wij willen jullie uitdagen om deze filmpjes met een open hart te bekijken. Is het misschien iets voor jullie of iets voor iemand die jullie kennen om betrokken te raken? Wij hebben gekozen om korte filmpjes van ongeveer 2 minuten te maken zodat ze sneller en makkelijker te zien zijn in de social media. Het eerste filmpje komt de 23ste uit. Voel je vrij om de filmpjes te delen op Facebook, dat helpt ons om meer zichtbaarheid te geven aan het project.

Facebookpagina: www.facebook.com/invisibleheroes.eu

Website Invisible Heroes: www.invisibleheroes.eu (we lanceren deze site op 23 November)

Video

Familieleven

We hebben ook nog een familieleven jaja, en daar gaat het gelukkig ook goed mee. Elina, onze jongste dochter is alweer 5 geworden! Drie jaar geleden was het Iara, onze oudste dochter dat hier haar vijfde verjaardag mocht vieren! Hieronder aan het einde van dit bericht hebben we wat foto’s van Elina haar verjaardag toegevoegd, geniet ervan 🙂

Willen jullie wel voor ons als gezin bidden? Wij beginnen nu langzamerhand al af te tellen, over een maand zullen wij al naar Nederland gaan voor een tijd van verlof. Opnieuw komen wij dan voor veel veranderingen te staan! Wij willen jullie ook van harte bedanken voor jullie medeleven in deze tijd. Bedankt voor al jullie gebeden en ondersteuning! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar als jullie niet om ons heen hadden gestaan hadden wij hier ook niet kunnen zijn. Bedankt voor jullie gehoorzaamheid en gevoeligheid aan de Heer.

Veel liefs en Gods zegen,

Jonathan en Johanneke.