Lieve familie en vrienden,

Wow, het einde van het jaar!!! Klinkt cliché, maar wat is het snel gegaan, en eigenlijk ook weer niet… Als ik terug kijk naar alles wat er is gebeurd, voelt het alsof er wel 3 jaar in één hebben gezeten!
We hebben zoveel om dankbaar voor te zijn, laat ik daar maar eens mee beginnen…Nou, ik vond het echt hartverwarmend en bemoedigend hoeveel reacties we kregen op ons vorige bericht, dat over onze verhuizing en ons beslissingsproces ging. Zo’n lange lap tekst, en toch zoveel van jullie die zich er doorheen hebben geslagen en ons zo bemoedigd hebben! Dat was heel gaaf om te zien en jullie nabijheid te ervaren. Bedankt!

Beppe, diploma uitreiking en amandelen

Dit zijn nog eens 3 dingen waar we zo dankbaar voor zijn in de afgelopen weken. Zoals sommigen van jullie weten is Baukje, Jonathan’s moeder, de Beppe van onze meiden, lekker bij ons op bezoek! Heerlijk, om haar weer even bij ons te hebben, we genieten volop. Ze kwam ook net op tijd voor Iara haar diploma uitreiking. Wat?? Geslaagd?? Ze zal wel heel hoogbegaafd zijn, ze is nog maar 6!! Maar nee… haha, hier in Brazilië vieren ze graag feest, dus om de paar jaar krijgen de kids met veel feest eromheen een diploma in de handen gedrukt. Dit keer is Iara voor Kindergarden geslaagd (ik denk dat het school systeem hier makkelijker te vergelijken is met het Amerikaanse systeem). Maar het was super leuk om Iara samen met haar klasgenootjes een prachtige voorstelling te zien geven. Ze heeft er erg van genoten, van al dat dansen en zingen, en wij ook.

Hierna, mooi aan het begin van de zomervakantie (ja, gek hé!) was Iara er klaar voor om haar amandelen weg te laten halen. Ze keek uit naar het ijs-eet dieet… Sommigen van jullie hebben op Facebook wat foto’s en updates hiervan voorbij zien komen. Ondanks dat het een redelijke onschuldige ingreep is, vonden wij het allebei wel spannend. Het is toch lastig om je kind in andermans handen achter te laten en er dan niet bij mogen zijn terwijl alles gebeurt! Ik vond het moeilijk om haar angst en onzekerheid te zien in de laatste minuten voor ik haar aan de artsen overgaf, en pijnlijk om haar in zo een zwakke staat terug te krijgen terwijl ze zoveel pijn had, bloed spuugde en zeer opgezwollen mond had. Toch is het al heel snel beter gegaan, en is ze met de minuut opgeknapt. Nu gaat het helemaal beter met haar! We zijn zo dankbaar dat het zo goed is gegaan! Ze is het ijs eten helemaal zat, eet dus al bijna gewoon, en kan al lekker gillen tijdens het spelen… ja, daar heeft ze ook geen moeite meer mee… Wel is haar stem veranderd, zal dat blijven?

Een uitdaging voor ons, een uitdaging voor jullie

In ons vorige bericht hebben we uitgebreid gesproken over onze nieuwe proces, onze verhuizing. Ik zou dan in komende berichten wat meer laten weten over uitdagingen die met dit soort veranderingen mee komen. Een grote uitdaging die wij nu hebben is een auto kopen! We hebben hier eigenlijk nooit een eigen auto gehad om verschillende redenen. Wij wonen hier heel centraal in de stad, dus kunnen veel lopend doen; we hebben de beschikking over een busje van het werk, die wanneer het niet voor het werk wordt gebruikt, wel door medewerkers gebruikt mag worden; en ook hebben wij heel veel gebruik gemaakt van de auto van mijn ouders, vooral wanneer die zoveel aan het reizen zijn! Nu, met onze verhuizing, veranderd dat allemaal. We wonen dan vrij afgelegen van alles, en auto is nu niet weg te denken; er is op deze Jeugd met een Opdracht Basis helaas geen auto van het werk die eventueel gebruikt kan worden; en ‘last but not least’ wij zullen niet meer in de buurt van mijn ouders wonen (en zullen ze heel erg missen) en niet meer een leen auto ter beschikking hebben.

Vorige week heeft Jonathan een Auto Actie opgezet, en een mooie site de lucht in gedaan waar ons Thuisfront team onze uitdaging ook wat meer uitlegt.
Het is voor ons ook een grote uitdaging, het kost veel geld, om zelfs een tweedehands auto hier te kopen. We merken dat het voor ons ook een uitdaging in vertrouwen is. Zoals jullie weten zijn wij afhankelijk van God die mensen raakt om ons financieel te ondersteunen, en dat is niet altijd makkelijk. We merken dat we continu uitgedaagd worden om toch maar weer te vertrouwen op God, terwijl wij het liefst de controle zo graag zelf in handen zouden houden… herkenbaar?

Daarom zou ik jullie willen vragen om ons hierin bij te staan. Het is een behoorlijk bedrag wat wij moeten betalen voor een redelijk goede auto, 12.000 euro!! Maar ik hoop dat dit jullie niet afschrikt, maar dat jullie… ja, dat jullie jullie harten hiervoor open zullen stellen en in gebed aan God willen vragen hoe jullie ons hierin zouden kunnen helpen? Er zijn natuurlijk veel mogelijkheden, door acties te houden, zelf geven, onze berichten hierover te delen op Facebook, enzv.
Zie onze auto actie pagina voor meer uitleg hierover: www.thejongiefamily.com

Opgelucht

Phew, ik vind het lastig om hierover te praten, maar nu het is gedaan, lucht het wel op!
En weet je wat ook oplucht? Wat licht in onze levens brengt, en iets waardoor we ons zelf lichter gaan voelen? Dankbaarheid! Van mijn moeder heb ik een tijdje geleden een boek gekregen van Ann Voskamp, misschien wel bekkend, en het gaat helemaal over dankbaarheid, echt een aanrader! Ik ben zo dankbaar voor jullie, die zo om ons heen staan, dankbaar voor het besef, dat we niet alleen staan! Om nog te eindigen met een quote uit het boek van Ann Voskamp: “The greatest gift of all is to become the blessing!”

Wij hopen dat jullie een mooie kerst hebben gehad, dat jullie still hebben mogen staan bij waar het echt om gaat. Dat in dit nieuwe jaar de dankbaarheid om het leven van Jezus onze harten mag vullen en laten overvloeien!

Veel liefs en Gods zegen!

Jonathan en Johanneke en de meiden