Aanpassen is

een kunst

Nieuwsbrief Familie de Jong

Lieve familie en vrienden,

Wat kan ik zeggen over deze tijd? Raar? Nodig? Goed? Ongelofelijk? Ik merk dat het echt een rollercoaster van emoties is. Wij zitten nu al in de vierde week van lockdown hier in Engeland, en voor mij wordt het nu wat lastiger om gevoelens van moedeloosheid weg te drukken. Er wordt natuurlijk van alles gezegd over deze tijd, een tijd van rust en bezinning en van familietijd. En tegelijkertijd is het ook een tijd van onrust, angst, machteloosheid en onzekerheid. Daarnaast is er van die eerste onderwerpen voor heel veel mensen op aarde helemaal geen sprake, maar is dit voor hun puur een tijd van honger, angst, onrecht en dood. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn gevoelens vaak schommelen tussen opluchting dat het nu allemaal even niet hoeft, dat het een rustigere tijd is, en onmacht omdat ik me nutteloos voel doordat ik niks kan doen tegen het onrecht dat veel mensen meemaken. Gelukkig niet helemaal niks, want ik kan nog altijd bidden. En het mooie van bidden (en soms ook het lastige) is dat we niet altijd zien wat het resultaat ervan is, maar wij mogen weten dat dit meer is dan wij denken!

Hoe gaat het met jullie in deze unieke tijd? Wij horen graag of jullie nog gebedspunten hebben waar wij voor kunnen bidden

Dankbaarheid

Een van de mooie dingen van deze tijd is, dat wij, doordat ik meer tijd met de meiden had door het thuisscholen, een grotere focus op Pasen mochten hebben. Wij hebben er veel over gelezen en gezien en er activiteiten over gedaan. Dat was natuurlijk wel bijzonder. Samen met onze meiden hebben wij palmzondag gevierd. Elke dag in de week was er wel iets te vieren of te herdenken met Pasen. We hebben elkaars voeten mogen wassen, elkaar vergeven, liefgehad, het avondmaal op onze eigen manier mogen vieren, en zelfs een paasvuur gehad bij zonsopgang op zondagmorgen. Wij hebben als gezin veel om dankbaar voor te zijn, zelfs voor het feit dat Jonathan en ik hier op dit moment weer samen met onze meiden kunnen zijn, want dat had ook wel heel anders kunnen zijn als wij niet op tijd uit Qatar waren weggekomen!

Thuis Onderwijs

Onze Documentaire reis

Het lijkt al zo lang geleden, dat Jonathan en ik naar Qatar zijn gegaan, het beginpunt van onze rondreis die ook naar Kenia en Oeganda zou gaan, om een verhaal te vertellen over moderne slavernij. Ik was hier erg druk mee geweest, had veel contact gehad met alle betrokkenen om alles tot in de puntjes geregeld te krijgen. Samen met Jonathan heb ik de verhaallijn uitgezet en veel mensen hebben gebeden en hebben het project geholpen met geld en de aanschaf van filmmateriaal. Wij hebben er zelf ook veel voor gebeden, en zijn een persoonlijk proces in gegaan van loslaten, ons laten leiden door God. Wij hadden echt het idee dat dit een bijzonder verhaal was en waren dankbaar dat God ons hiervoor wilde gebruiken. Wij zijn enthousiast het vliegtuig in gestapt, hebben onze meiden veilig bij Beppe in Engeland achtergelaten. Het zou een lange reis zijn van bijna 3 weken. Er was natuurlijk al sprake van het coronavirus, maar wij hadden nooit kunnen voorzien hoe snel dit zo groot zou worden!

Toen wij in Qatar waren, leek alles in een sneltreinvaart te komen wat betreft het virus, en een paar dagen voordat wij naar Kenia zouden vliegen waren de grenzen met Oeganda gesloten (waarvandaan wij terug naar huis zouden vliegen). Een dag later werd het ook erg lastig om naar Kenia te gaan. Als wij er toch heen zouden gaan, zouden Jonathan en ik apart van elkaar 14 dagen in quarantaine moeten in een onbekende instelling, waardoor we vervolgens onze verbindingsvlucht naar Oeganda zouden missen en natuurlijk niks voor ons project zouden kunnen doen, met het risico dat het steeds moeilijker zou worden om weer op tijd terug naar huis en naar de meiden te gaan.

Ondanks het feit dat ik echt nog niet weg wilde, dat er nog zo veel te doen was, hebben wij toch het besluit genomen om terug naar huis te gaan. Gelukkig waren er genoeg mensen om ons heen die ons geholpen hebben een verstandige keuze te maken, want op dit moment zijn onze meiden het belangrijkste. En gelukkig is het ons gelukt, na heel wat uren bellen met de luchtvaartmaatschappij, om onze vlucht om te boeken en vanuit Qatar weer terug naar Engeland te vliegen.

Wel wat kunnen filmen?

Jazeker! Ondanks alle onzekerheden, hebben Jonathan en ik een heel goede tijd gehad in Qatar, waar de meeste van onze afspraken door konden gaan en we de meeste mensen hebben kunnen zien en interviewen die wij wilden. We hebben ons verhaal wat moeten aanpassen vanwege de veiligheid van de betrokkenen, maar waren tevreden over hoe het geheel eruit zou kunnen gaan zien. Maar door ons vervroegde vertrek beseften we maar al te goed dat er nu geen ‘geheel’ meer was. Toch kunnen wij met wat we al hebben een kort verhaal maken. Als we nog een paar mensen kunnen interviewen hier in Engeland, hebben wij genoeg materiaal om toch in ieder geval een korte film te maken. Het doel van die film is om mensen, vooral in Afrika, die op zoek zijn naar een beter leven en beter werk, te informeren over de gevaren van mensenhandel en hen te helpen betere keuzes te maken. Zo hopen wij toch nog een rol te spelen in het brengen van hoop aan de mensen die het nodig hebben.

Of er nog een reis komt, en of wij onze langere documentaire kunnen afmaken, weten wij op dit moment niet. Het is nu lastig, en dat zullen jullie ook wel merken, om echt concrete plannen te maken. Wij blijven bidden en willen ons laten leiden door God, en vertrouwen op Zijn Godheid. Dat is iets wat wij wel mogen weten en waar we nooit aan hoeven te twijfelen: God is goed, altijd

Film school op afstand?

Wij kijken terug op een succesvolle Documentaire School van vorig jaar. We zijn trots op hoe onze studenten zich hebben ontwikkeld en wat zij allemaal ondernomen hebben. Wij willen heel graag dit jaar nog een Documentaire School draaien, en die zou eigenlijk in September al plaatsvinden. Maar aangezien de omstandigheden waarin wij nu zitten met de Covid 19, is het lastig om echte concrete plannen te maken. Wij hebben natuurlijk te maken met studenten die van over de hele wereld komen. Wij hadden zelfs al een paar studenten uit Bangladesh aangenomen, voor de pandemie uitbrak, maar wij hebben nu even een stop gezet met het aanneemen van studenten. Het is lastig om veel te kunnen garanderen. Daarom zijn wij nu aan het nadenken om misschien onze tijd te investeren om een online versie van de cursus te creëren. Zo wordt het eigenlijk nog toegankelijker, ook op financieel gebied voor veel mensen. Is dit misschien de weg naar voren? Wij weten het nog niet zeker, maar zijn er wel over aan het bidden en nadenken. Bidden jullie met ons mee?

Hieronder een video van Robert uit Rwanda Hij heeft een korte doc. gemaakt voor een stichting die mensen helpt tijdens deze tijd van pandemie.

Wat doen wij nu?

Het is een rare tijd, en werk ziet er voor ons ook anders uit. Voor mij staat het op een veel lager pitje nu de meiden thuis zijn. Ik ben opnieuw voornamelijk met hun en hun school bezig. Dit kost mij veel energie. Ik heb altijd geroepen dat ik nooooooooit zou homeschoolen! Nou, zeg nooit nooit! Het was even een moeilijke en frustrerende start, maar gelukkig hebben we onze draai gevonden en geniet ik er zelfs van. Ik denk dat ik het zelfs ga missen wanneer de kids eindelijk weer naar school mogen! Jonathan is nog wel met allerlei communicatiedingen bezig. Hier op de basis is er een nieuwe studio waaruit live streaming wordt gedaan, maar ook is Jonathan nog bezig met meetings met de University of the Nations en andere zaken die gewoon via Zoom doorgaan. Toch staat ook dit op een lager pitje en is het vaak zoeken naar mogelijkheden of omwegen om zaken voor elkaar te krijgen. Samen werken wij ook langzaam door aan onze kortere documentaire die ik hierboven heb genoemd. Wij merken wel dat dit een aparte tijd is… wij komen veel langzamer vooruit, en staan bij verschillende dingen stil. Wat wil God verder van ons? Hoe gaat het met ons hart? Het is alsof de wereld opeens langzamer draait op verschillende vlakken, en wij weten niet precies of we dit als goed of slecht moeten ervaren. Het goede is altijd in tijden zoals deze… het brengt ons dichter bij God. En wij vertrouwen erop dat Hij ons de weg zal wijzen, dat wanneer wij stappen nemen, Hij onze voeten leidt.

Gebed gevraagd?

Wij willen in deze tijd ook meer de tijd nemen om voor jullie te bidden. Als jullie specifieke gebedspunten hebben, stuur ze dan maar naar ons op en wij bidden graag voor jullie. Laten wij elkaar helpen en zo dichter bij elkaar en bij de Heer komen. Wij willen jullie bedanken voor jullie medeleven en gebeden. Door jullie gehoorzaamheid aan de Heer mogen wij hier zijn en leven en werken als zendelingen, en hier zijn wij heel dankbaar voor! We wensen jullie Gods vrede toe, dat hij nabij mag zijn in de kleinste details.

Vriendelijke groetjes en veel liefs,

Jonathan en Johanneke

Gebedspunten

Hier onze gebedspunten voor de komende periode. Op deze manier kunnen jullie naast ons staan in gebed. Alvast bedankt voor de tijd die je hierin voor ons nemen.

  • Bid dat wij in deze tijd Gods nabijheid mogen ervaren, en Zijn leiding in onze levens mogen zien.
  • Dankbaar zijn wij voor deze tijd dat we intensief met onze meiden mogen optrekken.
  • Bid voor creativiteit in deze tijd, om te kunnen blijven uitreiken naar mensen in nood.
  • Bid voor herstel: wij merken dat een tijd van rust heel erg nodig voor ons was, bid dat wij mogen toegeven aan de rust en steeds weer ons leven, doen en laten aan de Heer mogen overgeven.
  • Dank God voor de vele mensen die zich inzetten om de samenleving draaiende te houden in deze “nieuwe” tijd. Bid voor kracht en gezondheid.
  • Bid voor wijsheid en open deuren voor de komene Documantaire Film School.
  • Bid voor onze 3 meiden, dat dit een bijzondere tijd voor hun zal zijn, dat zij ook dichter naar de Heer toe mogen groeien, en mogen groeien in liefde voor elkaar.
  • Dank God met ons mee voor een tijd van rust en bezinning, voor meer familietijd en bijzondere momenten met elkaar.

Ons leven @instagram